Artizarraren atmosfera

Artizarreko atmosfera hain da dentsoa, ezin dela gainazala ikusi.

Artizarraren atmosfera Lurraren atmosferaekin alderatuta oso dentsoa da, %96,5 karbono dioxidoz eta %3,5 nitrogenoz osatua, beste gas batzuekin batera, batez ere sufre dioxidoa. Atmosferaren masa Lurrekoa baino 93 aldiz handiagoa da, gainazaleko presioa 92 aldiz handiagoa den bitartean, gutxi gorabehera Lurreko ozeanoetan 900-1.000 metroko sakoneran dagoen presioa. Dentsitatea gainazalean 65 kg/m³ da, urarenaren %65 eta 50 aldiz dentsoago Lurreko atmosfera baino presio eta tenperaturaren baldintza normaletan. $\mathrm{C}\mathrm{O}{\phantom{A}}_2$ aberastasun handiak berotegi-efektu izugarri bat sortzen du, Eguzki-sistemako handiena, tenperatura 735 K-ra (462 ºC) baino gehiagora igoz egunez zein gauez. Merkurio baino beroagoa da, nahiz eta Eguzkitik askoz urrunago egon eta erradiazio gutxiago jaso. Tenperatura hau esterilizazioan erabiltzen dena baino altuagoa da.

Ikerketek erakutsi dute Artizarraren historiaren hasieran, orain milaka milioi urte, Lurreko atmosferaren antza gehiago zuela, eta gainazalean ur likido kopuru handia egon zela, baina 600 milioi edo milaka milioi urte eta gero, berotegi-efektuaren ondorioz jatorrizko ura lurrundu zela, oraindik gehiago handituz berotegi-efektua eta bere eragina. Artizarreko gainazaleko kondizioak ez dira jada Lurraren antzekoak, baina behinola bizi izan zen bizia gain, espekulatzen da Artizarreko goiko hodeien artean, gainazaletik 50 kilometrora, bizia egon daitekeela, tenperaturak 303 eta 353 Kelvin artean delako ingurune azido batean.

Bero-transferentzia

Inertzia termalak eta haizeren eraginez bero-transferentzia ematen da behe-atmosferan. Horregatik, Artizarreko gainazaleko tenperatura ez da asko aldatzen gauaren eta egunaren artean, Artizarraren errotazio abiadura oso geldoa izan arren. Gainazaleko haizeak geldoak dira, kilometro gutxi batzuk orduko, baina atmosferak gainazalean duen dentsitatea oso altua denez, indar handia du oztopoen aurka, eta gainazaletik hautsa eta arroka txikiak mugitzeko gai da. Gizaki batentzat zaila izango litzateke bertatik ibiltzea, beroa, presioa eta oxigeno falta arazo ez balira izango.

Goi geruzak

$\mathrm{C}\mathrm{O}{\phantom{A}}_2$ hodei geruza lodien gainean azido sulfurikoz osatutako geruza bat dago, sufre dioxido eta ura elkartzean ematen den erreakzio kimikoaren ondorioz. Gainera, atmosferaren %1 burdin (III) kloruroa da. Beste osagai posible bat burdin (III) sulfatoa, aluminio kloruro eta anhidrido fosforikoa dira. Hodeiek altuera ezberdinetan osagai ezberdinak izan ditzakete, eta partikulen distribuzio ezberdina. Hodei hauek eguzki-argiaren %90 islatu eta barreiatzen dute, eta Artizarraren gainazala ikustea galarazten dute. Artizarra Eguzkitik Lurra baino gertuago badago ere, eguzkiaren argi gutxiago jasotzen du gainazalean. 300 km/h duten haizean ematen dira hodeien goialdean, lauzpabost Lurreko egunean behin Artizarra inguratzen dutenak. Haizea Artizarra baino 60 aldiz azkarrago mugitzen da Artizarrean, Lurrean ematen diren haizerik bortitzenak errotazio abiaduraren %10-20 bitartean diren bitartean.

Meteorologia

Artizarraren gainazala isotermala da; tenperatura konstantea du, baina ez bakarrik egunaren eta gauaren artean, baita ekuatorearen eta poloen artean ere. Artizarraren makurdura axiala 3º baino txikiagoa da, Lurrak duen 23ºekin alderatuta, urtaroen arteko diferentzia handirik eragiten ez duena. Tenperatura aldaketarik nabarmenena altitudearekin ematen da. Artizarreko lekurik altuena, Maxwell Montes, planetako lekurik freskoena da, 655 Kelvinekin (380 °C) eta 4,5 MPa atmosfera presioarekin (45 bar). 1995ean Magellanek mendirik altuenetan dagoen substantzia distiratsu baten argazkiak atera zituen, Lurrean dagoen elurraren antzekoa. Ziurrena da substantzia hau elurra sortzeko prozesuaren antzeko zerbaitek sortu zuela, baina askoz tenperatura altuagoan. Oso bolatila izango litzateke gainazalean kondentsatzeko, gorantz egingo luke era gaseoso batean, eta freskatzerakoan prezipitatuko litzateke. Ez dakigu zehazki zer izan daitekeen substantzia hau, baina telurioa edo galena izan daitekeela proposatu dute.

Artizarreko hodeiek tximistak sor ditzakete. Tximista hauen existentzia eztabaidatua izan da Venerak lehen aldiz ikusi zituenetik. 2006-07 bitarte Venus Express zundak oso argi ikusi zituen tximistei lotutako uhinak. Noizbehinka gertatzen direnez, eguraldiarekin lotuta egon litezke. Neurketen arabera, Lurrean dauden tximisten erdia egongo lirateke. 2007an Artizarreko hego poloan atmosferaren zurrunbilo bikoitz erraldoia aurkitu zen. Venus Express misioak 2011an aurkitu zuen ozono geruza bat dagoela Artizarraren atmosferaren goiko aldean. 2013ko urtarrilaren 29an ESAko zientzialariek aurkitu zuten Artizarraren ionosferak antzeko egoeran dagoen kometa baten ioi isatsa bezala hedatzen dela atzerantz. 2015eko abenduan, eta ondoren 2016an, Japoniako Akatsuki misioko ikerlariek grabitazio-uhinek sortutako hodeien arrastoak aurkitu zituzten. Konfirmatzen bada, Eguzki-sistemako mota horretako hodeirik handienak izango lirateke.

Terraformazioa

Txantiloi:Sakontzeko Artizarraren terraformazioa planetako ingurugiro globalaren ingeniaritza prozesu hipotetikoa da, gizakiek bizitzeko egokia izan dadin. 1961ean Carl Sagan astronomoak Artizarraren terraformazioa proposatu zuen lehen aldiz testuinguru akademiko batean, baina fikziozko tratamenduek, Poul Anderson eleberrigilearen The Psychotechnic League The Big Rain kasu, aurretik jarri zuten. Artizarraren inguruneari giza bizitza jasateko egin beharreko doikuntzek gutxienez hiru aldaketa handi beharko lituzkete planetaren atmosferan:

• Artizarraren gainazaleko tenperatura 462 °C-tik jaistea.
• Planetako 9,2 MPa (91 atm) karbono dioxido eta sufre dioxido dituen atmosfera trinkoaren zatirik handiena ezabatuz edo beste moduren batera bihurtuz.
• Atmosferan arnas daitekeen oxigenoa gehitzea.

Hiru aldaketa hauek oso lotuta daude, Artizarraren muturreko tenperatura bere atmosfera trinkoaren presio altuagatik eta berotegi efektuagatik gertatzen delako.