Konposatu organoiodatu
Txantiloi:Konposatu kimiko infotaula
Kimikan konposatu organoiodatuak dira karbono-iodo lotura kobalenteak dituzten konposatuak. Kimika organikoko erreakzioetan ohikoak dira baina naturan ez. Tiroxina eta triiodotironina hormonak diraa organoiodatu naturalen artean ezagunenak, izan ere guruin tiroideoak ezinbestekoa ditu egoki funtzionatzeko.
| Metil ioduroa | Iobersola | Triiodotironina |
Ezaugarri orokorrak
Karbono-iodo lotura da karborno-halogeno loturen artean ahulena. Loturaren sendotasuna halogenoen elektronegatibotasunarekin lotuta dago; beheranzko orden F > Cl > Br > I. Ordena horrek atomoaren erradioari ere segitzen dio. Haluroen artean ioduroak dira normalean talde ateratzaile egokienak[1].
Sintesia
Iodoz
Konposatu asegabeak iodo hutsa usatuz ioda daitezke.
- RHC=CH2 + I2 → RHIC-CIH2
Erreakzio hau iodo-indizea neurtzeko erabiltzen da zeinek adierazten duen koipe, gantz eta antzekoen asegabetasun-maila[2].
Ioduroz
Ioduro anioia nukleozale egokia da eta kloruroak, tosilatoak, bromuroak eta beste talde batzuk desplaza ditzake, Finkelsteinen erreakzioan adibidez.
Alkoholak ioduro bihur daitezeke fosforo triioduroa baliatuz[3].
Erabilera
Konposatu organoiodatuek ez dute erabilera zabalik industrian, nitxo-erabilera batzuk aparte. Laborategiko sintesi organikoan ohiko bitarteko produktuak dira karbono-iodo loturaren ahuldadea medio.
Metil ioduroa bitarteko produktu inportantea da azido azetikoaren eta anhidrido azetikoaren ekoizpen industrialean. Iobersola kontraste gisa usatzen da X izpiko erradiografietan. Eritrosina elikagaigintzan erabiltzen den koloratzailea da[4].
Erreferentziak
Txantiloi:Erreferentzia zerrenda