Zenbaki irrazional bikarratu

testwikitik
Nabigaziora joan Bilaketara joan

Txantiloi:Erreferentzia falta Txantiloi:Jatorrizko ikerketa

Zenbaki irrazional bikarratuen orrialde hau sortu da, Pellen ekuazioaren oinarrizko ebazpena determinatzeko bidean: Euler, Lagrangek eta Galoisek zenbaki irrazional bikarratu laburtuak karakterizatzen dituztelako, zatiki jarraien bidezko garapena eginez.

Dirichletek Pellen ekuazioa bateragarria dela frogatzen du, baina ez du ebazpena determinatzen. Bere teoremaren frogapenean erabilitako metodoa jarraituz oinarrizko ebazpena determinatzen da.

Ondorengoa da prozesua: Dirichletek x2py2=1 ekuazioaren ebazpen baten existentzia frogatzen du. Ebazpen honen existentzia desberdintza batek determinatzen du: |x/yp|<1/y2. Desberdintza hori betetzen duten x/y zatikiak, p zenbakiaren n. hondar bat dira ( zatiki jarraien bidezko bere garapenaren hondarra ). Honela Pell-en ekuazioaren ebazpenak: n. hondarretara mugatzen dira.

Galoisek zenbaki irrazional bikarratu laburtuak karakterizatuko ditu, eta ondorioztatuko du: zenbaki erreal bat, irrazional bikarratu laburtua dela baldin eta soilik baldin zatiki jarraien bidezko bere garapena periodiko hutsa bada. Honela erraz ondorioztatzen da p moduko zenbakien zatiki jarraien bidezko garapena: T-periodikoa dela: hein(1)-etik aurrera, eta ebazpenak, periodoa osatu aurreko hondarrren artean daudela: RT1,R2T1,... Hondarraren zenbakitzailea eta izendatzailea gorakorrak direnez: ebazpen minimoa edo oinarrizko ebazpena: ebazpena den periodo aurreko lehen hondarrean aurkitzen da: RT1, edo R2T1.

Definizioa1:

α, zenbaki irrazional bat bikarratua izendatzen da, koefiziente osoak dituen bigarren graduko polinomio baten erroa bada.

Notazioa:

2={n2:n}. Adieraziko da.

α(p), bada non α=a+bp, orduan α=abp , bere konjokatua izendatuko da.

α ren n. hondarra: Rn, beste modu honetan ere adieraziko da: Rn(α), beste zenbaki irrazionalen n. hondarretik bereizteko.

Definizioa2:

α, zenbaki irrazional bikarratua, laburtua dela esango dugu, baldin eta: α>1 bada eta 1<α<0.

Zeinetan α eta α polinomio berdinaren erro konjokatuak diren.

Definizioa3

Izan bedi α zenbaki irrazionala, zatiki jarraien bidezko bere garapena, α=[a0,a1,...,an,...] periodikoa dela esango dugu, (an)n0, segida periodikoa bada, eta segidaren periodoa: T, bada α-ren zatiki jarraien bidezko garapenaren periodoa: T, dela esango dugu.

Periodoaren lehen elementua: aN, bada α-ren zatiki jarraien garapena, T-periodikoa dela esango da hein(N)-tik aurrera (heina N). Honela adieraziko da:

α=[a0,a1,...,aN1,aN,...,aN+T1].

  • Eulerrek frogatu zuen 1748.urtean: α-ren zatiki jarraien garapena periodikoa bada, orduan α zenbaki irrazionala bikarratua dela, eta Lagrangek frogatu zuen 1768.urtean: α zenbaki irrazional bikarratua bada, orduan zatiki jarraien bidezko garapena periodikoa dela. Biak idatziko dira proposizio batean.

Proposizioa1:

Izan bedi α=[a0,a1,...,an,...], zatiki jarraien bidezko bere garapena. Orduan: garapena periodikoa da baldin eta soilik baldin α zenbaki irrazional bikarratua bada.

Froga: Euler(1748)

Suposa bedi α-ren zatiki jarraien bidezko garapena, T-periodikoa dela, hein(N)-tik aurrera: α=[a0,a1,...,aN1,aN,...,aN+T1] .

α-ren n. hondarra (zatiki laburtezin gisara adierazia): Rn=[a0,a1,...,an]=pnqn.

α-ren N.zatiki osatua: αN=[aN,...,aN+T1].

Eta N.zatiki osatuaren: αN, n. hondarra (zatiki laburtezina): Rn(αN)=[aN,aN+1,...,aN+n]=rnsn.

α zenbaki irrazional baten, n.zatiki osatuak: αn, ondorengo ezaugarriaren bidez definitzen dira:

α=[a0,a1,...,an1,αn] (ikus zatiki jarraiak). αN periodikoa dela kontuan hartuz:

αN=[aN,...,aN+T1,aN,...,aN+T1]=[aN,...,aN+T1,αN]=rT1αN+rT2sT1αN+sT2. Ondorioz:

sT1αN2+(sT2rT1)αNrT2=0.

sT1 denez, αN bikarratua da.

αN∉. Absurdura bideratuz: Baldin eta: αNα , eta ondorioz zatiki jarraien bidezko garapena finitua da (zatiki jarraiak) eta α=[a0,a1,...,an,αN] denez, α-ren garapena ere finitua da, zeina ezinezkoa den (hipotesiagatik periodikoa delako).

Ondorioz: αN, zenbaki irrazional bikarratua da: αN=a+bc modukoa non: a,b;b0, eta c2.

α=[a0,a1,...,aN1,αN]α=pN1αN+pN2qN1αN+qN2

α=pN1αN+pN2qN1αN+qN2=pN1(a+bc)+pN2qN1(a+bc)+qN2=u+vc, gisakoa da, zeinetan: u,v.

v0 frogatuko da.

v=0α, eta beraz zatiki jarraien bidezko garapena finitua. Ezinezkoa.

Ondorioz: α, zenbaki irrazional bikarratua da.

Lagrange(1768)

α, zenbaki irraziona bikarratua bada: a,b,c:i) a0, ii) aα2+bα+c=0 eta iii) Δ=b24ac2.

n2α=[a0,a1,...,an1,αn]=pn1αn+pn2qn1αn+qn2, orohar betetzen da.

Eta α, bikarratua izateagatik: a(pn1αn+pn2qn1αn+qn2)2+bpn1αn+pn2qn1αn+qn2+c=0

a(pn1αn+pn2)2+b(pn1αn+pn2)(qn1αn+qn2)+c(qn1αn+qn2)2=0 Anαn2+Bnαn+Cn=0.

n2 rentzat:

{An=apn12+bpn1qn1+cqn12Bn=2apn1pn2+b(pn1qn2+qn1pn2)+2cqn1qn2Cn=apn22+bpn2qn2+cqn22

Bat. An0, frogatuko da.

An=apn12+bpn1qn1+cqn12=0a(pn1qn1)2+bpn1qn1+c=0, eta ondorioz α, arrazionala, ezinezkoa.

Bi: p(x)=ax2+bx+c, ren diskriminantea eta pn(x)=Anx2+Bnx+Cnen diskrimintea berdinak direla frogatuko da.

Hots: n2. Δn=Bn24AnCn=b24ac=Δ.

{Bn24AnCn=(2apn1pn2+b(pn1qn2+qn1pn2)+2cqn1qn2)24(apn12+bpn1qn1+cqn12)(apn22+bpn2qn2+cqn22)

Karratuak garatuz:

{Bn24AnCn=4a2pn12pn22+b2(pn1qn2+qn1pn2)2+4c2qn12qn22+4abpn1pn2(pn1qn2+qn1pn2)+4bcqn1qn2(pn1qn2+qn1pn2)+8acpn1pn2qn1qn24a2pn12pn224abpn12pn2qn24acpn12qn224abpn1pn22qn14b2pn1pn2qn1qn24bcpn1qn1qn224acpn22qn124bcpn2qn12qn24c2qn12qn22

Terminuak ezbatuz:

{Bn24AnCn=b2(pn1qn2+qn1pn2)2+8acpn1pn2qn1qn24acpn12qn224b2pn1pn2qn1qn24acpn22qn12

Terminuak batuz:

{Bn24AnCn=b2(pn1qn2+qn1pn2)24b2pn1pn2qn1qn24ac(pn12qn22+qn12pn222pn1pn2qn1qn2)

Bn24AnCn=b2(pn1qn2+qn1pn2)24ac(pn1qn2+qn1pn2)2

Bn24AnCn=(b24ac)(pn1qn2+qn1pn2)2Adierazpena lortu da.

Eta (pn1qn2+qn1pn2)2=(1)2nberdintza aplikatuz (zatiki jarraiak).

n2, Bn24AnCn=b24ac.

Hiru (An)n0,(Bn)n0,(Cn)n0segidak barnatuak daudela frogatuko da.

α-ren n. hondarra: Rn=pnqn=[a0,a1,...,an1,an].

Zatiki jarraiek zenbaki irrazionaletara duten hurbilketa egokiengatik ( zatiki jarraiak: hurbilketa egokiak ):

|αRn1|<1qnqn1|qn1αpn1|<1qn1qn1betetzen da, eta ondorioz:

n2 rentzat, δn1(1,1):qn1αpn1=δn1qn1pn1=qn1α+δn1qn1.

An=apn12+bpn1qn1+cqn12=a(qn1α+δn1qn1)2+b(qn1α+δn1qn1)qn1+cqn12

Eta: aα2+bα+c=0, berdintza betetzen denez:

An=qn12(aα2+bα+c)+2aδn1α+aδn12qn12+bδn1=2aδn1α+aδn12qn12+bδn1

Ondorioz: n1,|An|2|a||α|+|a|+|b|(An)n0 Barnatua.

n2,|Cn|=|An1|2|a||α|+|a|+|b|(Cn)n0, Barnatua.

Eta Bn24AnCn=b24acBn2=4AnCn+b24ac4|An||Cn|+b24ac.

(Bn)n0, Barnatua.

Lau: α=[a0,a1,...,an,...], periodikoa dela frogatuko da.

(An)n0,(Bn)n0,(Cn)n0 segidak barnatuak daude hirugarren atalagatik, orduan:

A,B,C:n{0}|An|A,|Bn|B,|Cn|C, eta ondorioz:

{(An,Bn,Cn):n{0}}[1,A]×[1,B]×[1,C].

Zenbaki arrunten multzoa infinitua denez, eta [1,A]×[1,B]×[1,C], multzoa berriz finitua.

j,k,l{0}desberdinak non: (Aj,Bj,Cj)=(Ak,Bk,Ck)=(Al,Bl,Cl)pj(x)=pk(x)=pl(x).

Eta αj,αk,αl aipaturiko polinomioen erroak badira hurrenez hurren. Polinomioak berdinak direnez, hiru erro horiek pj(x)-en erroak dira. Ondorioz gutsienez bi erro berdinak dira: αj=αk;k>j, suposatuko da orokortasunik galdu gabe.

T=kj, aukeratuz.αj=αk[aj,aj+1,...]=[ak,ak+1,...]aj+n=ak+n.

n0-rentzat. aj+n=aj+n+kj=aj+n+T -rentzat an=an+T.

Ondorioz (an)n0, T-ren zatitzaile baten periodokoa da, gutsienez hein(j)-tik aurrera.

Definizioa4

Zenbaki irrazional baten, zatiki jarraien bidezko garapena, periodiko hutsa dela esaten da, hein(0)-tik aurrera periodikoa bada.

Galoisek zenbaki irrazional bikarratu laburtuak karakterizatzen ditu.

Proposizioa2 (Galois 1828)

Zenbaki erreal bat: irrazional bikarratu laburtua da, baldin eta soilik baldin zatiki jarraien bidezko bere garapena periodiko hutsa bada.

Froga:

Izan bedi α zenbaki erreala, eta suposa bedi zenbaki irrazional bikarratu laburtua dela.

Bat: n{0}, αn: α-ren n. zatiki laburtua, zenbaki irrazional bikarratu laburtua dela frogatuko da.

α, irrazional bikarratua bada, orduan Lagrangek dio zatiki jarraien bidezko bere garapena periodikoa dela.

n{0}rentzat, αn-ren koefizienteak α-ren koefizienteen berdinak direnez hein(n)-tik aurrera, αn-ren zatiki jarraien bidezko garapena periodikoa da, orduan Eulerrek dio αn zenbaki irrazional bikarratua dela.

Ondorioz: n{0}-rentzat αnzenbaki irrazional bikarratua da.

n{0}-rentzat, αn laburtua dela frogatuko da indukzioz.

α=α0, laburtua da hipotesiagatik.

Suposa bedi αnlaburtua dela, orduan: αn>1;αn(1,0).

αn+1=1αn[αn]αn=an+1αn+1>1, ( [αn]=an, parte osoa ).

αnan(0,1)1αn+1(0,1)αn+1>1, laburtua izatearen lehen baldintza. αn=an+1αn+1αn=an+1αn+1=an+(1αn+1)=an+1αn+1, konjokatuen ezaugarriak erabiliz.

αn>1[αn]=an1

αn+1=1αnan1αn+1=αnanαn1<1αn+1(1,0), laburtua izatearen bigarren baldintza.

αnlaburtua αn+1laburtua ondorioztatu da.

Indukzio printzipioagatik: n{0}-rentzat αnlaburtua.

Bi: α periodiko hutsa dela frogatuko da.

Absurdura bideratuz, α periodiko hutsa ez bada:

α=[a0,a1,...,aN1,aN,...,aN+T1], zeinetan T periodoa den, eta N berriz lehen periodoaren lehen indizea.

Periodiko hutsa ez izateagatik: N1.

α=[a0,a1,...,aN1,αN], T-peridikoa izateagatik , N. zatiki laburtua: αN, T-periodikoa da.

αN=[a0,a1,...,aN+T1]=[aN+T,aN+T+1,...,aN+2T1]=αN+T.

α-ren, n. hondarrak: αn laburtuak dira. Lehen baldintzagatik:

αN=αN+TαN=αN+T1αN=1αN+T>1.

{1αN=aN1αN11αN=aN1αN1>11αN+T=aN+T1αN+T11αN+T=aN+T1αN+T1>1

Bigarren baldintzagatik:

{αN1(1,0);aN1αN1>1aN1>0αN+T1(1,0);aN+T1αN+T1>1aN+T1>0.

[aN1αN1]=aN1, eta [aN+T1αN+T1]=aN+T1. (Parte osoak kasurako)

[1αN]=[1αN+T]aN1=[aN1αN1]=[aN+T1αN+T1]=aN+T1

Eta ondorioz, lehen periodoaren lehen indizea N1 , edo txikiagoa da, zeina ezinezkoa den.

Suposa dezagun α-ren zatiki jarraien bidezko garapena, periodiko hutsa dela, orduan:

T:α=[a0,a1,...,aT1]a0=aT, ondorioz: α>a01

T=1α=[a0,α]=a0+1α, eta beraz α, p(x)=x2a0x1, en erroa da.

p(x)-en erroak: α=a0+a02+42;α=a0a02+42α(1,0), α laburtua.

T>1α=[a0,...,aT1,α]=pT1α+pT2qT1α+qT2qT1α2+(qT2pT1)αpT2=0, eta ondorioz:

α, p(x)=qT1x2+(qT2pT1)xpT2-en erroa da, eta α>a01.

Bigarren erroa (1,0) bitartean dagoela frogatuko da.

p(0)=pT2<0.

qn,pn, gorakorrak direnez: p(1)=qT1qT2+pT1pT20.

p(1)=0pT1=qT1;pT2=qT2RT1=RT2, ezinezkoa. Ondorioz:

p(1)>0.

p(x), jarraia denez erdiko balioaren teorema aplika daiteke.

ζ(1,0):p(ζ)=0, eta p(x)-en erroak konjokatuak direnez: ζ=α(1,0).

Ondorioz, α laburtua da.

Proposizioa3:

Izan bedi p2, zenbaki ez karratua, α=[p]+p, eta (αn)n0, α-ren zatiki osatuen segida. Orduan:

1:Zatiki jarraien bidezko p-ren garapena, periodikoa da hein(1)-etik aurrera.

2: un,vn , bi segida non n{0}αn=un+pvn,una0;pun2vn.

3:p-ren periodoa T=Min{k:ak=2a0}.

4: Baldin eta, N[1,T1]:uNvNT=2N, eta beraz T bikoitia.

Froga

Izan bedi:p=[a0,a1,...,an,...] zatiki jarraien bidezko garapena, orduan α=[2a0,a1,...,an,...].

1: α=a0+p , zenbaki irrazional bikarratu laburtua dela frogatuko da. (a0=[p], parte osoa).

α, p(x)=x22a0x+a02p, polinomioaren erroa da. α=[p]+p>1 .

Beste erroa: α=(pa0)(1,0), ondorioz α zenbaki irrazional bikarratu laburtua da.

Galoisek dio, α-ren zatiki jarraien bidezko garapena periodiko hutsa dela:

α=[2a0,a1,...,aT1]p=[a0,a1,...,aT1,a2a0].

p-ren zatiki jarraien bidezko garapena periodikoa, hein(1)-etik aurrera.

2: un,vn segidak errekurrentziz eraikiko dira, ondoren adierazten den bezala:

n=0 bada, α0=α=a0+pu0=a0,v0=1;pa021.

Suposa bedi un;vneraiki direla, ondorengo ezaugarriekin:

αn=un+pvn, pun2vn, un,vn, eta una0.

2.1: un+1;vn+1, eraikiko dira. .

αn=un+pvn=bn+unbnvn+pvn, zeinetan bn=[αn].

un+1=bnvnun, izango da.

αn=bn+unbnvn+pvn=bn+un+1+pvn=bn+pun+12vn(p+un+1). αn=bn+ 1un+1+ppun+12vnvn+1=pun+12vn

vn+1=pun+12vn, izango da.

2.2: αn+1=un+1+pvn+1, un+1,vn+1 eta pun+12vn+1. betetzen direla frogatuko da.

αn+1=1αnbn=1unpvnbn=vnun+1+p=un+1+ppun+12vn=un+1+pvn+1.

un+1=bnvnun.

vn+1=pun+12vn=p(bnvnun)2vn=pun2vn+2unbnbn2vn.

vn+1=pun+12vnpun+12vn+1.

2.3: un+1,vn+1, frogatuko da.

α, zenbaki irrazional bikarratu laburtua izanagatik, αn zatiki osatu guztiak zenbaki irrazional bikarratu laburtuak dira.

{αn>12[αn]>αnbn=[αn]>αn2αn=un+pvn>un+a0vn2unvnbn>αn2>unvnbnvnun>0.

un+1=bnvnun eta bnvnun>0, orduan:

un+1.

bn=[αn]<αn=un+pvnun+1=vnbnun<ppun+1>0

pun+12>0;vnvn+1=pun+12vn>0, eta vn+1, orduan:

vn+1.

2.4: un+1a0, frogatuko da.

una0<p;un+1=bnvnun<αnvnun=p,

un+1<p;un+1un+1[p]=a0.

Indukzio printzipioa aplikatuz, bigarren atala ondorioztatzen da.

3:p=[a0,a1,...,aT1,a2a0], ondorioztatu da 1, atalean.

3.1. j[1,T1],αjα. Frogatuko da.

Absurdura bideratuz, baldin eta:j[1,T1]:αj=α

α=[2a0,a1,...,aj1,αj]=[2a0,a1,...,aj1,α]=[2a0,a1,...,aj1]

Ondorioz:p=[a0,a1,...,aj1,a2a0]T=j<T, ezinezkoa.

3.2 j[1,T1],aj2a0, frogatuko da.

Absurdura bideratuz: j[1,T1]:aj=2a0.

j1bj=aj=2a0, eta uj+1=2a0vjuj2a0vj=uj+uj+12a0vj=1.

2. atalagatik: una0, ondorioz:

2a0=uj+uj+1uj+a0a0uja0uj=a0, honela:

αj=uj+pvj=uj+p=a0+p=α, zeina ezinezkoa den 3.1. atalagatik.

4: Suposa bedi N[1,T1]:uNvN. T=2N ondorioztatuko da

4.1. j[0,N1]uN+j+1=uNj,vN+j+1=vNj1;bN+j+1=bNj1, frogatuko da.

4.1.1. j=0uN+1=uN,vN+1=vN1;bN+1=bN1, frogatuko da lehenik.

{uNvN2uNvNuNa0<p2uNvN<uN+pvN=αN.

Eta α zenbaki irrazional bikarratu laburtua izateagatik:

uN+pvN>1;uNpvN(1,0).

αN=uN+pvN=2uNvNuNpvN<2uNvN+1

{bN=[αN]=[uN+pvN]2uNvN2uNvN<uN+pvNbN=[uN+pvN]=2uNvN

uN+1=bNvNuN=2uNvNvNuN=uNuN+1=uN

vN+1=puN+12vNuN+12+vN+1vN=p=uN2+vNvN1vN+1=vN1.

bN+1=[αN+1]=[uN+1+pvN+1]=[uN+pvN1], eta uN=bN1vN1uN1.

bN+1=[αN+1]=[uNpvN1]=[bN1uN1pvN1]=[bN1αN1]=bN1.

4.1.2. Suposa bedi orain: j[0,T2]:uN+j+1=uNj,vN+j+1=vNj1;bN+j+1=bNj1.

Orduan (j+1)entzat 4.1. erlazioa betetzen dela frogatuko da.

uN+j+2=bN+j+1vN+j+1uN+j+1=bNj1vNj1uNj

=bNj1vNj1(bNj1vNj1uNj1)=uNj1uN+j+2=uNj1.

vN+j+2=puN+j+22vN+j+1uN+j+22+vN+j+2vN+j+1=p,

uN+j+22+vN+j+2vN+j+1=uNj12+vNj2vNj1=uN+j+22+vNj2vN+j+1, vN+j+2=vNj2.

bN+j+2=[αN+j+2]=[uN+j+2+pvN+j+2]=[uNj1+pvNj2]

=[bNj2vNj2uNj2++pvNj2]=[bNj2αNj2]=bNj2bN+j+2=bNj2

4.2. T=2N ondorioztatuko da.

j[0,N1]uN+j+1=uNj,vN+j+1=vNj1;bN+j+1=bNj1. betetzen da 4.1 atalagatik.

j=N1b2N=b0, betetzen da eta 3. atalagatik: 2N=ζT:ζ.

22N2(T1)N<2T;2N=ζTTN<T2Nζ=1;T=2Nbikoitia.

Pellen ekuazioaren oinarrizko ebazpena

Galoisek ondorioztatuko du: p moduko zenbakien zatiki jarraien bidezko garapena: T-periodikoa dela: hein(1)-etik aurrera. Atal honetan frogatuko da, p parametrodun x2py2=1 edo x2py2=1 ekuazioaren, p -ren zatiki jarraien bidezko hondar bat dela eta ondar hori periodoa osatu aurrekoa dela: RT1,R2T1,... Hondarraren zenbakitzailea eta izendatzailea gorakorrak direnez: RT1, izango da x2py2=1-en ebazpen minimoa, T bikoitia denean, eta x2py2=1, en ebazpena T bakoitia denean. Honela T bakoitia denean, x2py2=1-en ebazpen minimoa R2T1izango da.

Lema1

Izan bedi: p2, eta m{0}:1|m|<p.

Suposa bedi (x,y)×:zkh(x,y)=1;x2py2=m.

Orduan xy, p-ren zatiki jarraien bidezko hondar bat da.

Froga:

x2py2=mxyp=mx+yp.

i) m>0 bada, x2=m+py2>py2x>yp

|pxy|=|xypy|=|x2py2y(x+yp)|=mxy+y2p<p2y2p=12y2, eta zatiki jarraien ataleko 3. proposizioa dela medio, xy, p -ren zatiki jarraien bidezko n. hondar bat da.

ii) m<0 bada, py2=x2m>x2py>x.

Lehen desberdintzan: |m|<p, erabiliz eta bigarren desberdintzan: py>x.|1pyx|=|xypxp|=|x2py2xp(x+yp)|=|m|x2p+xyp<pp(x2+xyp)<12x2Berriro ere zatiki jarraien ataleko 3. proposizioa dela medio: yx, 1p-en zatiki jarraien bidezko n. hondar bat da:

p=[a0,a1,...,an,...]1p=[0,p]=[0,a0,a1,...,an,...], eta yx=[0,a0,a1,...,an1], zeinetan y0n0n.

yx=0+1[a0,a1,...,an1]xy=[a0,a1,...,an1], p-ren (n1). hondarra.

Teorema.

p2, eta m:1|m|<p. Emanik ondorengoak baiezta daitezke.

δn=un+pvn, p-ren n. zatiki osatua, zeinetan: un,vnproposizioa3-n bezala definituak.

p-ren n. hondarra: pnqn, zkh(pn,qn)=1 eta p: T-periodikoa.

l-rentzat, ξl={j[1,T]:(1)jvj=l} adieraziko da. Orduan:

1: T bikoitia bada: x2py2=m ekuazioak ebazpen ez neutroa du ξm.

Eta kasu horretan zkh(x,y)=1, betetzen duten ebazpen guztiak, ondorengo multzoan daude:Nξm{(pN+kT1,qN+kT1):k{0}}.

2: T bakoitia bada,x2py2=m ekuazioak ebazpena (ez neutroa) du ξmξm.

Eta kasu horretan zkh(x,y)=1 , betetzen duten ebazpen guztiak, ondorengo multzoan daude: Nξm{(pN+2kT1,qN+2kT1):k{0}}, edo

Mξm{(pM+(2k+1)T1,qM+(2k+1)T1):k{0}}

3: Edozein kasutan x2py2=m, ekuazioak infinitu soluzio ditu.

FROGA

δn=un+pvn, p-ren n. zatiki osatua denez: p=[a0,a1,...,an1,δn].

p-ren garapena: T-periodikoa denez, hein(1)-etik aurrera, δnere T periodikoa da, eta modu bakarrean determinatzen dituenez: un,vnbalioak, hauek ere gutsienez; T periodikoak dira.

Ondorioz vn{v1,...,vT}.

p-ren n. hondarra: Rn=pnqn=[a0,a1,...,an], adieraziko da.

n,pn12pqn12=(1)nvn betetzen dela frogatuko da.

p=[a0,a1,...,an1,δn]=pn1δn+pn2qn1δn+qn2=pn1(un+p)+pn2vnqn1(un+p)+qn2vn

Eta ondorioz: n2-rentzat.

qn1p+(qn1un+qn2vn)p=pn1un+pn2vn+pn1pqn1p=pn1un+pn2vn.eta pn1=qn1un+qn2vn

Honela:

pn12pqn12=pn1(qn1un+qn2vn)qn1(pn1un+pn2vn)

Eta: pn1qn2qn1pn2=(1)n, betetzen denez:pn12pqn12=vn(pn1qn2qn1pn2)=vn(1)n.

n=1 denean p02pq02=a02p=(1)v1, izan ere: p0q0=a0,u1=a0v0u0=a0;v1=pu12v0=pa02.

Ondorioz:n,pn12pqn12=(1)nvn

1: T bikoitia bada.

Suposa bedi: (x,y) , x2py2=m ekuazioaren ebazpen ez neutroa dela, zkh(x,y)=1 orduan Lema3 gatik:

xy, p-ren hondar bat da: j1. hondarra: xy=Rj1, j.

x=pj1;y=qj1m=x2py2=pj12pqj12=(1)jvj.

Zatidura euklidearra eginez, eta h+1=Nj adieraziz:

j1=Tk+h:h[0,T1]j=Tk+h+1:h+1=Nj[1,T]j=Tk+Nj:Nj[1,T]

(1)jvj=(1)Tk+NjvTk+Nj=(1)NjvNj=m, (T bikoitia eta vn- T periodikoa)Njξm.

Eta: (x,y)=(pNj+kT1,qNj+kT1)Nξm{(pN+kT1,qN+kT1):k}.

Alderantzizkoa: ξm bada, N[1,T]:(1)NvN=m.

Orduan: k{0}, hartuaz:

pN+kT12pqN+kT12=(1)N+kTvN+kT=(1)NvN=m.

Ondoriz x=pN+kT1,y=qN+kT1, x2py2=m, ekuazioaren ebazpena da.

2: T bakoitia bada.

(x,y),x2py2=m-ren ebazpen ez neutroa, zkh(x,y)=1.

Aurreko atalean bezala argudiatuz:

xy, p-ren hondar bat da: j1. hondarra: xy=Rj1, j.

m=pj12pqj12=(1)jvj.

Zatidura euklidearra eginez.

j1=kT+h:h[0,T1]j=kT+Nj:Nj[1,T], zeinetan Nj=h+1.

Bi kasu eman daitezke:

2.1: k bikoitia bada kT bikoitia da. k=2r:r{0}adieraziz:

m=x2py2=pj12pqj12=pNj+2rT12pqNj+2rT12=(1)jvj.

(1)j=(1)Nj;vj=vNj. k bikoitia eta vn, T-periodikoa. Njξm

(x,y)Nξm{(pN+2kT1,qN+2kT1):k{0}}

2.2. k bakoitia bada kT bakoitia da.( T bakoitia denez). k=2r+1:r{0}.

m=x2py2=pj12pqj12=(1)jvj

(1)jvj=(1)Nj+(2r+1)TvNj+(2r+1)T=(1)NjvNj

Njξm, (x,y)Nξm{(pN+(2k+1)T1,qN+(2k+1)T1):k{0}}. alderantzizkoa

ξm bada N[1,T]:(1)NvN=m, orduan: k{0}

pN+2kT12pqN+2kT12=(1)N+2kTvN+2kT=(1)NvN=m.

ξm bada N[1,T]:(1)NvN=m, orduan: k{0}

pN+(2k+1)T12pqN+(2k+1)T12=(1)N+(2k+1)TvN+(2k+1)T==(1)N+(2k+1)TvN+(2k+1)T=(1)NvN=(m)=m.

3: p-ren garapenaren periodoa: T , bikoitia ala bakoitia denez: x2py2=m bateragarria da eta teorema honen 1 eta 2 atalengatik infinitu ebazpen ditu.

Korolarioa.

p2, eta T, p-ren zatiki jarraien bidezko periodoa. Orduan:

1: T bikoitia bada, x2py2=1 -en ebazpen minimoa: x=pT1,y=qT1da. Zeinetan pT1qT1, p-ren (T1). hondarra den.

2: T bakoitia bada, x2py2=1 -en ebazpen minimoa: x=p2T1,y=q2T1da. Zeinetan p2T1q2T1, p-ren (2T1). hondarra den.

Froga: Proposizioa3-ko 3. atalagatik: T=Min{k:ak=2a0}

α=[p]+p=a0+p, periodiko hutsa da, eta T periodokoa: αj=αj+T.

αT=α0uT+pvT=a0+p, honela vT=1.

Honela aurreko teorema aplikatuz.

T bikoitia bada, (1)TvT=1Tξ1.

Eta ebazpen txikiena: x=pT1,y=qT1xy=RT1.

T bakoitia bada, (1)TvT=1Tξ1.

Eta beraz ebazpen txikiena: x=p2T1,y=q2T1xy=R2T1.


Erreferentziak

Txantiloi:Erreferentzia zerrenda

Txantiloi:Autoritate kontrola