Biderketa eskalar: berrikuspenen arteko aldeak

testwikitik
Nabigaziora joan Bilaketara joan
imported>JosuAC
No edit summary
Β 
(Ez dago alderik)

Hauxe da oraingo bertsioa, 18:39, 5 abendua 2024 data duena

Biderketa eskalarra espazio euklidearrean.

Matematikan, biderketa eskalarra [1] eragiketa aljebraiko bat da, dimentsio bereko bi bektore hartzen dituena eta zenbaki bat ematen duena. Geometria euklidearrean, biderketa eskalarra oso erabilgarria da koordenatuekin lantzeko.

Aljebraikoki, bi bektoreen biderketa eskalarra batuketa bat da, eta honela kalkulatzen da: πšπ›=i=1naibi=a1b1+a2b2++anbn

Geometrikoki bektoreen arteko angeluarekin (θ) erlazionatzen da:

πšπ›=|𝐚||𝐛|cos(θ)

non |𝐚| eta |𝐛| bektoreen luzerak diren.

Historia

Lagrangen estatua Turinen

Biderketa eskalarra biderketa bektorialarekin batera garatu zen. XVIII.mendean, Joseph-Louis Lagrange matematikari italiarrak definitu zituen bi biderketa hauek tetraedroa ikertzeko.

Ondoren, 1843an, William Rowan-ek koartenioiak sortu zituenean, biderketa eskalarra ere azaldu zuen. 40 urte geroago, Josiah Williard Gibbs konturatu zen koaternioien teoria gogaikarria zela; izan ere, biderketa eskalarrak beste era batera egin behar ziren.

Momentu honetan, Gibbsen lanari esker biderketa eskalarra baliabide estandar gisa onartu zen ikerketa geometrikoetan.

Interpretazio geometrikoa

Bektoreak geometrikoki deskribatzen badira, moduluaren, norabidearen eta noranzkoaren arabera, posible da biderketa eskalarra geometrikoki definitzea. ℝ2 edo ℝ3 espazioetan, bektoreak gezi gisa adieraz daitezke. Gezien luzera bektorearen modulua da, eta bektorearen norabidean eta noranzkoan apuntatzen dute. Bektoreak puntu beretik abiatuta irudikatzen badira, haien geziek angelu bat osatuko dute. Biderketa eskalarra bektoreen artean puntu bat jarriz adierazten dugu.

πšπ›=|𝐚||𝐛|cos(θ)

𝐚 bektorearen proiekzioa θ90 bada
𝐚 bektorearen proiekzioa θ0 bada

Formula honen elementuak aztertzen baditugu, lehenengo biak |𝐚| eta |𝐛| dira. Hauek 𝐚 eta 𝐛-ren moduluak dira; beraz, biderketa eskalarrak bektoreak zein luzeak diren hartzen du kontuan. Azkeneko faktorea cos(θ) da, non θ 𝐚 eta 𝐛 bektoreek osatzen duten angelua den. Horrek adierazten digu biderketa eskalarrak norabidearekin zerikusia duela.[2]

Zehazki, θ=0 denean bi bektoreek norabide bera dute. Orduan hartzen du biderketa eskalarrak baliorik handiena, cos(0)=1 baita. Oro har, bi bektoreen norabidea zenbat eta antzekoagoa izan, orduan eta handiagoa izango da haien arteko biderketa eskalarra.

θ=π2 denean, bi bektoreak elkarzutak dira. Kasu honetan biderketa eskalarra 0 izango da, cos(π2)=0 delako.

Biderketa eskalarra negatiboa izan daiteke bi bektoreek kontrako noranzkoan seinalatzen badute, hau da, π2<θ<3π2 denean.

Biderketa eskalarra ikusteko beste modu bat da bektore batek bestearen gainean proiektatzen duen itzalean pentsatzea. Angelua txikia denean, itzala jatorritik urrun dago eta biderketa eskalarra handia da. Angelua 90tik gertu dagoenean, berriz, proiektatzen den itzala jatorriaren ondoan dago eta biderketa txikia da.

Bektoreen luzera

Aurreko formula erabiliz bektore baten luzera kalkula daiteke.

𝐚𝐚=|𝐚||𝐚|cos(0)=|𝐚|2

Bi bektoreren arteko angelua

Bektoreen arteko angelua ere kalkula daiteke.

θ=arccos(πšπ›|𝐚||𝐛|)

Propietateak

Bira a,b eta c bektoreak espazio jakin batean eta izan bedi k eskalar bat, hau da, zenbaki bat. Orduan, hurrengo propietateak betetzen dira [3]:

1. Trukakortasuna:Txantiloi:Ekuazio2. Banakortasuna gehieketarekiko:Txantiloi:Ekuazio3. Elkarkortasuna k eskalar baten biderketarekiko:[4]Txantiloi:Ekuazio

Definizio orokorra

Biderketa eskalarra espazio bektorialetan defini daiteke. Izan bedi E ℝ gaineko bektore-espazioa. Orduan, E gaineko biderketa eskalarra f:E×Eℝ aplikazio bat da non f forma bilineala, simetrikoa, ez-endakatua eta positiboki definitua den [5]. Hau da, f-k hurrengo propietateak ditu:

  • f bilineala da:
f(αv1+βv2,w)=αf(v1,w)+βf(v2,w),α,βK,v1,v2,wE.
f(v,αw1+βw2)=αf(v,w1)+βf(v,w2),α,βK,v1,v2,wE.
  • f simetrikoa da:
f(v,w)=f(w,v)v,wE.
  • f ez-endakatua da:
f(v,w)=0,wEv=0.
  • f positiboki definitua da:
f(v,v)0,vE.

Definizioa koordenatuekin

Izan bitez 𝐚 = (a1,a2,,an) eta 𝐛 = (b1,b2,,bn) ℝn-ko bi bektore. Orduan, haien arteko biderkadura eskalarra honela definitzen da: πšπ›=i=1naibi=a1b1+a2b2+anbn.

Adibidez, espazio tridimentsionalean, Txantiloi:Nowrap eta Txantiloi:Nowrap bektoreen biderketa eskalarra horrela kalkulatzen da:

 [1,3,5][4,2,1]=(1×4)+(3×2)+(5×1)=46+5=3

Halaber, Txantiloi:Nowrap bektorearen luzeraren karratua honela lortzen da:

 [1,3,5][1,3,5]=(1×1)+(3×3)+(5×5)=1+9+25=35 Beraz, Txantiloi:Nowrap-ren luzera 35 da.

Matrizeekin

𝐚 eta 𝐛 bektoreak beren koordenatuen zutabe-matrizeekin identifikatzen badira, biderketa eskalarra matrizial gisa ikus daiteke: πšπ›=𝐚T𝐛=(a1a2an)(b1b2bn)

non 𝐚T 𝐚-ren iraulia den.

Biderketa eskalarra espazio euklidearrean

Adierazpen analitikoa

Izan bitez 𝐔=(U1,U2,U3)t y 𝐕=(V1,V2,V3)t bektoreak ℝ3 espazio euklidear tridimentsionalean.

𝐔 eta 𝐕-ren arteko biderketa eskalarra forma matrizialean definitzen da:Txantiloi:EkuazioBi bektoreak ℬ={e1,e2,e3} oinarri batean adierazten badira, orduan, bidekerta eskalarraren propietateak kontuan hartuta:

𝐔𝐕 = (u1𝐞1+u2𝐞2+u3𝐞3)(v1𝐞1+v2𝐞2+v3𝐞3)
= u1v1𝐞1𝐞1+u2v1𝐞2𝐞1+u3v1𝐞3𝐞1+u1v2𝐞1𝐞2+u2v2𝐞2𝐞2+u3v2𝐞3𝐞2+u1v3𝐞1𝐞3+u2v3𝐞2𝐞3+u3v3𝐞3𝐞3

Txantiloi:ClearAdierazpen luze hau era matrizialean laburbil daiteke:Txantiloi:Ekuazionon A-ri biderketaren Gram-en matrizea deritzon. Matrize honen sarrerak oinarriaren biderketa eskalarrak dira, hau da, aij=eiej. Oinarria ortonormala izanez gero, Gramen matrizea unitate matrize da.


Adierazpen hauek n dimentsioko espazioetara orokortu ahal dira. U eta V ℝn-en bi bektore baldin badira, orduan:Txantiloi:EkuazioEra berean, ℬ={e1,e2,...,en} oinarri batean bi bektoreen koordenatuekin lan daiteke, ondorioz, biderketa eskalarra honela idazten da:Txantiloi:Ekuazionon Gramem A matrizea n x n ordena duen.

Biderketa eskalarra beste espaziotan

Hurrengo zerrendan espazio normatuetan erabiltzen diren biderketa eskalar ohikoenak zerrendatzen dira. Espazioaren arabera, biderketa eskalar desberdinak definitzen dira, espazioetako elementuak desberdinak baitira. Biderketa eskalar hauek kanonikotzat hartzen dira. Hala ere, espazio bakoitzean biderketa eskalar bat baino gehiago defini daiteke.

  • ℝn-en arrunta da biderketa eskalar honekin lantzea:
πšπ›=(a1,a2,a3,...,an)(b1,b2,b3,...,bn)=a1b1+a2b2+...anbn=aibi
  • β„‚n-en biderketa eskalar ohikoena hau da:
πšπ›=(a1,a2,a3,...,an)(b1,b2,b3,...,bn)=a1b1+a2b2+...anbn=aibi[6]

non bielementua bi-ren konjugatua den.

  • Matrize-espazioetan ere defini daitezke, adibidez, m x n dimentsiodun matrize errealetan biderketa eskalar hau definitzen da:
𝐀𝐁=tr(ATB)

non tr(A) A matrizearen aztarna den eta ATA matrizearen iraulia.

𝐟𝐠=abf(x)g(x)dx

non g(x) funtzioa g(x)-ren konjugatua den.

  • n edo gradu gutxiagoko polinomioen espazio bektorialean:

Izan bedi [x1,x2,x3,...,xn,xn+1]ℝ, non elementuak ordenatuta dauden, hau da, x1<x2<x3<...<xn<xn+1:

𝐩πͺ=p(x1)q(x1)+p(x2)q(x2)+...+p(xn)q(xn)+p(xn+1)q(xn+1)=p(xi)q(xi)

Biderketa hirukoitza

Biderketa hirukoitza espazioan

Biderketa eskalarrak bektoreen arteko biderketa hirukoitza definitzeko balio du, biderketa bektorialarekin batera.

Eragiketa honi biderketa hirukoitza esaten zaio:

𝐚(𝐛×𝐜)=𝐛(𝐜×𝐚)=𝐜(𝐚×𝐛). Honen balioa determinante bat da [7] , hiru bektoreen koordenatuek osatzen duten matrizearen determinantea, alegia. Horrez gain, hiru bektoreek definitzen duten paralelepipedoaren bolumena da. Oso lagungarria da, batez ere Fisikan, kalkuluak errazteko.

Kosinuaren Teorema

a eta b bektoreez eta θ angeluaz definitutako triangelua.


Izan bitez bi bektore 𝐚 eta 𝐛, haien artean θ angelua osatzen dutenak. Horrela 𝐜=πšπ› bektorearekin triangelu bat osatzen dute. Halaber, A, B eta C balioak 𝐚, 𝐛, eta 𝐜 bektoreen luzerak baldin badira, hurrenez hurren. Orduan, azken bektore honen luzera kalkulatu [8]

𝐜𝐜=(πšπ›)(πšπ›)=πšπšπšπ›π›πš+𝐛𝐛=A2πšπ›πšπ›+B2=A22πšπ›+B2C2=A2+B22ABcosθ

eta kosinuaren teorema lortzen da.Txantiloi:Clear

Ikus, gainera

Bibliografia

Erreferentziak

  1. ↑ "Dot Product". www.mathsisfun.com
  2. ↑ A I Borisenko; I E Taparov (1968). Vector and tensor analysis with applications. Translated by Richard Silverman. Dover. p. 14.
  3. ↑ Nykamp, Duane. "The dot product". Math Insight. Retrieved September 6, 2020.
  4. ↑ A. Bedford; Wallace L. Fowler (2008). Engineering Mechanics: Statics (5th ed.). Prentice Hall. p. 60.
  5. ↑ Txomin Ramirez, M. Asun GarcΓ­a. Espazio Euklidearrak (2015). OCW Proiektua.[1]
  6. ↑ Berberian, Sterling K. (2014) [1992]. Linear Algebra. Dover. p. 287
  7. ↑ J. Heading (1970). Mathematical Methods in Science and Engineering. American Elsevier Publishing Company, Inc. pp. 262–263.
  8. ↑ Txantiloi:Erreferentzia

Kanpo estekak

Txantiloi:Autoritate kontrola